Over het archief
Het OWA, het open archief van het Waterbouwkundig Laboratorium heeft tot doel alle vrij toegankelijke onderzoeksresultaten van dit instituut in digitale vorm aan te bieden. Op die manier wil het de zichtbaarheid, verspreiding en gebruik van deze onderzoeksresultaten, alsook de wetenschappelijke communicatie maximaal bevorderen.
Dit archief wordt uitgebouwd en beheerd volgens de principes van de Open Access Movement, en het daaruit ontstane Open Archives Initiative.
Basisinformatie over ‘Open Access to scholarly information'.
Testen van gras en kleibekledingen met de brandslangmethode: testen op grasblokken Blija
Van Steeg, P. (2021). Testen van gras en kleibekledingen met de brandslangmethode: testen op grasblokken Blija
. Versie 1.0. Deltares: Delft. 23 pp.
|  |
| Author keywords |
Erosie; brandslangmethode |
ContactgegevensOpdrachtgever: Ministerie van Infrastructuur en Milieu; Rijkswaterstaat; Water, Verkeer en Leefomgeving (WVL)
, meer
| Abstract |
Het kwantificeren van de erosiebestendigheid van gras onder hydraulische belasting is van belang om een juiste inschatting te kunnen maken van de kans op overstroming als gevolg van een dijkdoorbraak. Voor klei zijn zowel de erosiebestendigheid en erodeerbaarheid van belang. Om de erosieve eigenschappen van (de vele verschillende soorten) klei, gras of andere materialen in te schatten is het nodig om deze materialen te beproeven. Gangbare methodieken, zoals het gebruik van grootschalige golfgoten of in-situ simulatoren (belasting van orde meters), zijn relatief grootschalig en daardoor kostbaar waardoor er doorgaans met de beschikbare middelen een zeer beperkte hoeveelheid data kan worden ingewonnen. Bestaande kleinschalige methodieken zijn dermate klein (belasting van orde millimeters) dat de invloed van graspollen, kluiten, scheuren en dergelijke niet meegenomen kunnen worden waardoor de data van discutabele kwaliteit is. Om deze reden is de brandslangmethode ontwikkeld. De brandslangmethode genereert een continue stromingsbelasting bestaande uit een waterstraal met een breedte van circa 10 cm en een dikte van 2 cm. De stroomsnelheid kan worden gevarieerd maar is in de orde van 5 m/s a 8 m/s. Er wordt benadrukt dat met het gebruik van de brandslangmethode de erosiebestendigheid van een materiaal niet direct kan worden vastgesteld maar dat deze mogelijk met behulp van een nog op te stellen classificatiemethode laagdrempelig kan worden ingezet om een inschatting te maken van de relatieve erosiebestendigheid van een materiaal. Om inzicht te krijgen in de schade-ontwikkeling van een graszode als gevolg van het belasten met de brandslangmethode zijn er oriënterende proeven uitgevoerd op een gestoken grasblok van de locatie ‘Blija’. Voorliggend rapport beschrijft deze testen. Er zijn drie testen uitgevoerd. Bij de eerste test traden verschillende modeleffecten op waardoor dit geen zinnige data opleverde. De tweede test en de derde test hebben een goed inzicht gegeven van de erosie van een situatie met gras op klei en een situatie met alleen klei. Bij de situatie met gras op klei ontstond er na circa een uur beginnende schade welke na een totaal van 5 uur heeft geleidt tot een erosiekuil met een diepte van 40 cm. Bij de situatie met klei was er vrijwel direct na het starten van de proef (na 3 minuten) forse erosie ontstaan. In beide gevallen is een stroomsnelheid van 7 m/s gehanteerd. |
IMIS is ontwikkeld en wordt gehost door het VLIZ.
